Het Nieuwsblad 2 september 1998

Vechten tegen de vergetelheid

Zoals hij tegenover ons zit - ongeschoren, in slobbertrui, wijde broek en baskets - zouden we het niet meteen denken, maar Chris Rea is een heuse wereldster, die in zijn twintigjarige loopbaan al meer dan 15 miljoen platen verkocht. Dat weerhoudt hem niet even sympathiek te zijn als je favoriete toogkameraad. Iemand met een verhaal waarin Miles Davis, Genesis, John Cleese, Motown en de Labour Party voorkomen.

door Johan COPERMANS

In feite is de carrière van Chris Rea niet twintig, maar vijfentwintig jaar oud. In 1973 zat hij in een eerste groepje, Beautiful Losers, waarin ook de hardrockzanger David Coverdale opdook. Hoe kijkt hij terug op die prille beginjaren?
,,Het was zeer plezierig. Om je een idee te geven: ik ga binnenkort een nieuwe groep oprichten. The Fireflies zal die heten, en ik wil ermee teruggaan naar die amateuristische beginperiode. Het wordt geen covergroepje, we zullen met origineel materiaal komen. Ik zal niet als zanger naar voren treden. Neen, ik speel alleen gitaar. Daar liggen mijn roots, en ik kan nauwelijks wachten om ernaar terug te keren.''
,,De andere muzikanten zullen geen grote namen zijn. Eentje is een fan van me uit Belfast, die me een hoop cassettes opstuurde waarop te horen is hoe hij mijn slide-gitaarspel onder de knie probeert te krijgen. Wel, het heeft hem tot in mijn toekomstige groep gebracht. Het zou mooi zijn, mochten The Fireflies tijdens concerten mijn eigen voorprogramma kunnen worden, waarna ik eenvoudigweg naar de microfoon stap en - zonder enig oponthoud - aan het hoofdprogramma begin.''